นายลักษณวีร์ เจริญทรัพย์ อายุ 16 ปี อยู่ที่ 89 ม.1 ต.หาดขาม อ.กุยบุรี จ.ประจวบฯ ได้เล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับตนเองว่า ในปี พ.ศ.2555 ตนเองกำลังศึกษาอยู่ที่ วิทยาลัยเทคนิคประจวบฯ ภาคเรียนที่ 1 ปีการศึกษาที่ 1 โดยในวันเกิดเหตุ ตนเองได้เดินทางไปเรียนตามปกติเหมือนเช่นทุกวันที่ผ่านมา ในวันนั้นเพื่อนๆของตนเองได้มีเรื่องทะเลาะวิวาทกับ นักเรียนอีกกลุ่มหนึ่ง ภายในโรงเรียน และได้แยกย้ายกันไป และหลังจากทุกคนเคารพธงชาติเสร็จแล้ว ก็เกิดเหตุทะเลาะวิวาทกันอีก โดยตนเองก็เป็นหนึ่งในนั้น จนอาจารย์ฝ่ายปกครองมาห้ามและได้แยกย้ายกันไป จนกระทั้งพักเที่ยงตนเองพร้อมเพื่อนอีก 1 คน ได้ขับรถจักรยานยนต์ เพื่อไปรับประทานอาหาร โดยตนเองเป็นคนขับ ขับรถจักยานยนต์มาได้สักพัก ผมได้สังเกตเห็น รถจักยานยนต์ 4 คัน ขับตามหลังมาโดยทั้ง 4 คัน มีคนซ้อนท้าย 2-3 คน โดยหลายคนมีอาวุธติดตัวมาด้วย ผมเห็นชัดเจนคือ มีดตัดสับปะรด ยาวประมาณ 50 เซนติเมตร ผมขับรถจักยานยนต์ มาติดไฟแดงที่ตัวเมืองประจวบฯ สักครู่ รถจักรยานยนต์ทั้ง 4 ก็ขับตามมาทัน หนึ่งในนั้น ใช้มือกระชากเพื่อนผมที่ซ้อนท้ายผมมาอย่างแรง จนทำให้รถจักรยานยนต์ของผมล้มลงทับขาของผม ตัวผมจึงติดอยู่กับรถจักรยานยนต์ ไม่สามารถหลบหนีไปไหนได้ หนึ่งในนั้น เงื้อมีดตัดสับปะรดเล่มยาวเขื่อง ฟันลงมาที่กลางศรีษะของผมเต็มแรง แต่ความคมของมีดตัดสับปะรดหา ระคายผิว ของผมไม่ ผมและฝ่ายตรงข้ามนัวเนียกันไม่เกิน 10 วินาที เป็นจังหวะสัณญานไฟเขียวพอดี ทุกคนจึงแยกย้ายกัน เพราะเสียงบีบแตรของรถข้างๆจึงทำให้ผมและเพื่อนโชคดี รอดพ้นจากเหตุการณ์ครั้งนี้มาได้ วันนั้นในคอของผมแขวน เหรียญหลวงพ่อพาน รุ่น ครบอายุ 7 รอบ เนื้อนวะ เพียงเหรียญเดียว หลังเกิดเหตุผมได้มาดูที่ศรีษะของผม ปรากฏว่าเส้นผมขาดแหว่งเป็นทางยาว หนังศรีษะแดงยาวเป็นรอยคมมีด ไม่ระคายผิว ผมยัง งงๆ อยู่เหมือนกันว่าเป็นไปได้อย่างไร มีดตัดสับปะรดฟันหัวผมไม่เข้า และคงเป็นอื่นไปไม่ได้นอกจาก บารมีของเหรียญหลวงพ่อพานที่ช่วยชีวิตผมในครั้งนี้
